بیتوجهی به بیمه کارگران ساختمانی همچنان ادامه دارد
طبق آمارهای منتشر شده بیشترین حوادث کار مربوط به کارگران ساختمانی است، سقوط از ارتفاع، ماندن زیر آوار، افتادن در چاه و ... حوادثی که در اغلب موارد یا منجر به فوت کارگر شده یا او را برای همیشه زمین گیر میکند، اما مساله اینجاست که در صورت فوت یا زمین گیر شدن کارگر چه کسی باید از خانواده او نگهداری کند. کارفرمایی که حتی تمام راههای ممکن را میرود تا از زیر پرداخت دیه شانه خالی کند یا سازمانهای بیمهگر که در این مورد هیچ تعهدی ندارند. این در حالی است که بسیاری از افراد این روزها برای تامین معاش خود و خانواده شان به کارگری و البته کار در ساختمانهای در حال ساخت روی میآورند. اغلب کارفرماها و پیمانکاران هیچ هزینهای برای رعایت نکات ایمنی در کارگاههای ساختمانی خود انجام نمیدهند، متاسفانه بازرسان هم که باید در این زمینه سختگیری کنند، به راحتی از کنار این ماجرا میگذرند و زمانی که اتفاقی برای کارگر رخ میدهد همه دست به دامان همان ضرب المثل قدیمی میشوند « کی بود کی بود من نبودم» در این بین تنها کارگر بینوا اگر زنده مانده باشد
زمین گیر که دیگر راهی برای تامین معاش ندارد و اگر هم بر اثر حادثه جان خود را از دست بدهد، خانوادهاش بیسرپرست میشوند و تازه باید به دنبال حقوق از دست رفته کسی باشند که جانش را برای لقمه نانی از دست داده است.
این در حالی است که سالهای سال است در مجلس صحبت از بیمه کارگران ساختمانی هر از گاهی مطرح میشود اما خیلی زود به دست فراموشی سپرده شده و در کنار دیگر طرح و برنامههایی که نیاز به رسیدگی و تصویب دارند خاک میخورد. در این چند سال هم کارگران زیادی جان خود را از دست دادهاند، معلول شدهاند و ... البته کارفرمایان زیادی هم از زیر بار مسوولیت شانه خالی کرده و به هنگام رسیدگی به پرونده این حوادث تمام تلاش خود را کردهاند که ثابت کنند در این مساله نقشی نداشتهاند و کاملا بیگناه هستند. البته این فقط کارگران ساختمانی نیستند که روزگارشان به سختی میگذرد و کسی هم به فکر آنها نیست، این وضعیت در حال حاضر برای اکثرکارگران به همین شکل و منوال است و مسوولان هم که انگار در خواب خرگوشی به سر میبرند.
کسی به منافع کارگران توجهی نمیکند
دبیر اجرایی خانه کارگر اراک گفت: با وجود اینکه کارگران بخش قابل توجهی از جمعیت کشور را به خود اختصاص دادهاند، اما به منافع آنها توجهی نمیشود، بنابراین لازم است افراد دلسوز جامعه کارگری در مجلس حضور داشته باشند.
علی قیاسی با ابراز تاسف از نبود نمایندگان کارگری که دلسوز جامعه کارگری در مجلس شورای اسلامی باشند، گفت: اگر مصوباتی که علیه جامعه کارگری در مجلس مطرح شده را بررسی کنیم، متوجه میشویم که در مرکز قانونگذاری کشور، جای خالی نمایندگان کارگری دیده میشود. قیاسی گفت: نگران این هستیم که در شرایطی که کارگران نمایندگانی در مجلس ندارند، همین قوانین اندک نیز با کم لطفی روبرو شود و در قالب اصلاحیه یا بازنگری، حداقلهای حمایتی را نیز از کارگران بگیرند.
او با تأکید بر اینکه اگر در مرکز قانونگذاری کشور به اندازه کافی نماینده کارگری داشتیم، امروز متضرر نمیشدیم، گفت: باید از همین امروز به فکر باشیم تا در دوره بعد نماینده واقعی کارگران به مجلس شورای اسلامی راه یابند. یکی از مهمترین نمونههای تضییع حقوق کارگران را میتوان در وضعیت کارگران ساختمانی دید. دبیر اجرایی خانه کارگر اراک گفت: حضور علیرضا محجوب در دورههای قبلی مجلس توانسته بود نمایندگان همسو با کارگران را در فراکسیون کارگری متحد کند. با حضور ایشان بیمه کارگران ساختمانی حل و فصل و این قشر زحمتکش از مزایای بیمه بهرهمند میشدند، اما از زمانی که محجوب از مجلس رفت، اصلاح ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی نیز روی زمین ماند.
قیاسی بیان کرد: کارگران ساختمانی در بدترین شرایط کار میکنند و بیشترین حوادث کار مربوط به کارهای ساختمانی است با این وجود این کارگران حتی از داشتن بیمه هم محروم هستند. وقتی نمایندگان مجلس با مشکلات کارگران بیگانه هستند تکلیف جامعه کارگری مشخص است. با وجود اینکه کارگران بخش قابل توجهی از جمعیت کشور را به خود اختصاص دادهاند، اما به منافع آنها توجهی نمیشود، بنابراین لازم است افراد دلسوز جامعه کارگری در مجلس حضور داشته باشند.
قیاسی با اعلام اینکه نبود منابع مالی، بهانه سازمان تامین اجتماعی برای محرومیت کارگران ساختمانی از بیمه شده است، گفت: اگر نمایندگان کارگری در مجلس حضور داشتند، پیگیر مطالبات کارگران از دولت میشدند، تا سازمان تامین اجتماعی به بهانه کمبود منابع، از بیمه کارگران ساختمانی خودداری نکند. دبیر اجرایی خانه کارگر اراک با اعلام اینکه در تمامی دورههایی که نمایندگان کارگران به ریاست محجوب در فراکسیون کارگری فعال بودند، سه قانون به نفع کارگران ساختمانی تصویب شد، گفت: متاسفانه کسی نیست که طرحی را به نفع کارگران تهیه کند و برای امضای آن به دنبال نمایندگان مجلس باشد.