خبری از پزشک متخصص نیست

تعادل|

 چالش‌های موجود در بیمارستان‌های دولتی و تامین اجتماعی همچنان باعث سرگردانی بیماران می‌شود. بسیاری از این بیمارستان‌ها مجبورند بیش از ظرفیت خود بیمار پذیرش کنند چرا که مردم دیگر توان تامین هزینه‌های درمانی در مراکز خصوصی را ندارند. سال‌هاست که بحث افت کیفیت خدمات درمانی در بیمارستان‌های دولتی به یکی از چالش‌های بزرگ تبدیل شده است.

بیماران برای گرفتن نوبت و پذیرش بیمارستان ماه‌ها در انتظار می‌مانند و در نهایت هم آن چیزی که نصیب‌شان می‌شود خدماتی نیست که از کیفیت مناسب برخوردار باشد.

مساله حضور پزشکان متخصص در بیمارستان‌های دولتی یکی دیگر از چالش‌های موجود است. از بیمارستان میلاد گرفته که زمانی قرار بود به عنوان یک بیمارستان فوق تخصصی به بیمه‌شدگان تامین اجتماعی خدمات ارایه دهد اما الان به مرکز درمانی شلوغ و پر رفت و آمدی تبدیل شده که بیماران را سرگردان کرده تا دیگر بیمارستان‌های دولتی که با مشکلات بسیاری مواجه‌اند. یکی دیگر از بحث‌هایی که مطرح می‌شود مساله ورشکستگی بیمارستان‌های دولتی است. مساله‌ای که باعث شده تا بسیاری از بیماران برای دریافت خدماتی مانند سی‌تی‌اسکن- رادیولوژی- سونوگرافی –‌ ام‌آر‌ای و... مجبور باشند به مراکز خصوصی مراجعه کنند چرا که در اغلب بیمارستان‌های دولتی این خدمات به دلیل فرسودگی ارایه نمی‌شود و این بخش‌ها به دلیل عدم تامین مالی و خرابی دستگاه‌ها تعطیل شده‌اند.

مساله مهم اینجاست که وزارت بهداشت و درمان – سازمان تامین اجتماعی و دولت هیچ کدام مسوولیتی در این زمینه به عهده نمی‌گیرند. عدم پرداخت به موقع مطالبات بیمارستان‌ها باعث شده تا همواره با مشکلاتی از این دست مواجه باشند. در بسیاری از مواقع افرادی که از خدمات بیمارستان‌های دولتی استفاده می‌کنند رضایت ندارند و کیفیت این خدمات را بسیار پایین می‌دانند.

کمبود پرستار؛ دکتر متخصص و حتی نیروی خدماتی در این بیمارستان‌ها به وضوح مشاهده می‌شود. اینکه بر اساس قانون سازمان تامین اجتماعی موظف است درمان رایگان با کیفیت را در اختیار بیمه‌شدگان قرار دهد مساله‌ای است که سال‌ها با کمبودهای اساسی مواجه بوده است.

بیمارستان‌های دولتی و به خصوص بیمارستان‌های تامین اجتماعی همیشه با ازدحام مواجه بوده‌اند به خصوص طی سال‌های اخیر که هزینه‌های درمانی به یک باره افزایش چشمگیری داشته‌اند باعث شده تا مردم برای دریافت خدمات درمانی به این بیمارستان‌ها مراجعه کنند. اما ظرفیت پذیرش بیمار در هر کدام از بیمارستان‌ها با توجه به تعداد تخت حضور پرستار و پزشک محدود است و در بسیاری از موارد حتی کادر درمانی هم از این ازدحام رنج می‌برند.

    شلوغی بیمارستان‌ها کیفیت خدمات درمانی را کاهش می‌دهد

فاطمه- س یکی از پرستارهای بیمارستانی دولتی به «تعادل» می‌گوید: مردم برای نوبت گرفتن هر روز از ساعت ۵ صبح در صف انتظار هستند. در بسیاری مواقع زمان عمل‌های جراحی برای ۱ تا ۳ ماه آینده داده می‌شود. تعداد مراجعان نسبت به ظرفیت بیمارستان بسیار بیشتر است و همین مساله باعث شده تا کادر درمان با مشکلات زیادی مواجه باشند. رسیدگی به این حجم از بیمار نیازمند افزایش نیرو در بیمارستان است اما متاسفانه این مساله نه از سوی مسوولان بیمارستان و نه از سوی مسوولان وزارت بهداشت و درمان جدی گرفته نمی‌شود.

او می‌افزاید: وقتی کادر درمان خسته باشند قطعا کیفیت خدماتی که ارایه می‌دهند پایین می‌آید. اینکه بسیاری از مردم از کیفیت خدمات ارایه شده در بیمارستان‌های دولتی ناراضی هستند به همین دلیل است. چطور ممکن است برای رسیدگی به ۳۰ بیمار فقط دو پرستار باشد. از سوی دیگر در بسیاری از موارد که افراد به بیمارستان مراجعه می‌کنند و نیاز به رسیدگی تخصصی دارند با کمبود پزشک متخصص مواجه هستیم و همین مساله باعث می‌شود تا بیماران را به پزشکان عمومی ارجاع بدهیم و در نتیجه خدماتی که دریافت می‌کنند از کیفیت لازم و مطلوب برخوردار نیست. 

    حضور کمرنگ پزشکان متخصص در بیمارستان‌های دولتی

آرزو راعی یکی از بیمارانی است که به بیمارستان میلاد مراجعه کرده. او به دلیل بیماری‌ام اس و برای ویزیت از سوی پزشک متخصص به این بیمارستان آمده اما در نهایت پزشک عمومی او را ویزیت کرده است. این بیمار به تعادل می‌گوید: اینکه پزشک از بیمار بپرسد چه دارویی باید برایت بنویسم فاجعه است. اگر همان داروهای قبلی برای من کافی بود که دیگر به پزشک مراجعه نمی‌کردم. بعد از اینکه ساعت‌ها در نوبت مانده‌ام و توانستم ویزیت شوم متوجه شدم پزشک عمومی مرا ویزیت می‌کند. بیمارانی مانند من نیاز به پزشک متخصص دارند بیماری من سرماخوردگی یا دل درد نیست که پزشک عمومی بتواند آن را مداوا کند. 

او در ادامه می‌افزاید: طی دو سال گذشته به قدری هزینه‌های درمانی و دارویی بیمارانی نظیر من افزایش پیدا کرده که دیگر توان پرداخت ویزیت‌های پزشکان متخصص به صورت آزاد را هم نداریم به همین خاطر است که برای ویزیت شدن هم به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنیم اما در نهایت هم چیزی نصیبمان نمی‌شود. وقتی هم اعتراض می‌کنیم می‌گویند پزشک متخصص نداریم.

    بی‌مسوولیتی متولیان و سرگردانی مردم

هانیه مهاجر یکی دیگر از بیمارانی است که برای انجام آزمایش خون به یکی از بیمارستان‌های دولتی تهران مراجعه کرده است. او به«تعادل» می‌گوید: از ساعت ۵ صبح برای گرفتن نوبت به اینجا آمده‌ام. اگر بخواهم این آزمایش را در مراکز خصوصی انجام دهم باید نزدیک ۲ میلیون تومان پرداخت کنم اما در بیمارستان دولتی این مبلغ ۲۰۰ هزار تومان است. مساله اینجاست که این همه معطلی و یک روز کاری را از دست دادن برای یک آزمایش خون منطقی به نظر نمی‌رسد. 

این بیمار می‌افزاید: کسانی مانند من که توان پرداخت هزینه‌های درمان در مراکز خصوصی را ندارند مجبورند از وقت خود هزینه کنند. در واقعی اگر متولیان امر درمان قدری به وضعیت بیمارستان‌های دولتی رسیدگی می‌کردند این همه مردم سرگردان نبودند و وقتشان در صف‌های انتظار این بمیارستان‌ها و مراکز درمانی هدر نمی‌رفت. 

    عدم افزایش تعرفه از سوی برخی بیمارستان‌های دولتی

علیرضا-ف پزشک عمومی نیز درباره دلایل کمبود کادر درمان در بیمارستان‌های دولتی به «تعادل» می‌گوید: از سال ۱۴۰۰ تاکنون تعرفه پرداختی به پزشکان متخصص و فوق تخصص افزایش نداشته است و به همین دلیل این پزشکان از بیمارستان‌های دولتی جدا می‌شوند. اگر هم پزشک متخصصی باقی مانده باشد به دلیل ازدحام و ساعت‌های طولانی معطلی بیماران راضی می‌شوند تا در مطب خصوصی ویزیت شوند و این یعنی پرداخت هزینه اضافی برای آنها. 

او می‌افزاید: یکی از بزرگ‌ترین بیمارستان‌هایی که در حال حاضر با کمبود متخصص و فوق تخصص مواجه است بیمارستان میلاد است. این بیمارستان مشکلات زیادی دارد و متاسفانه مسوولان آن رسیدگی لازم را در این زمینه انجام نمی‌دهند.

    هلدینگی که بیمارستان است

مهدی ناقوسی (مدیرکل درمان مستقیم سازمان تامین اجتماعی) در رابطه با مشکلات موجود در بیمارستان میلاد به ایلنا گفت: این بیمارستان البته به شکل هیات امنایی در چهارچوب یک هولدینگ اداره می‌شود و مدیریت مستقلی دارد. در واقع بیمارستان میلاد به نوعی دچار شرایطی شده که باید روی مراجعان آن کار فرهنگی کرد و آنها را اقناع کرد که این افراد می‌توانند بسیاری از خدمات را در دیگر مراکز ملکی و درمانگاهی دریافت کنند. این پیشنهاد وجود دارد که ما سامانه‌ای طراحی کنیم مانند برخی کشورهای توسعه یافته دیگر، و براساس آن فرد؛ خودش مرکز درمانی را انتخاب نکند بلکه قصد داریم با صدور کارت سلامت، افراد را ملزم کنیم در همان مرکزی که ما در سازمان تعیین می‌کنیم، درمان را دریافت کنند. 

او با اشاره به اینکه بسیاری از افراد برای بیماری‌های ساده‌ از یک مرکز درمانگاهی شهرستان‌ها به تهران آمده و می‌خواهند در بیمارستان میلاد درمان خود را بگیرند اما این روند باید اصلاح شود، اظهار کرد: ارجاع بیمار از مرکز ملکی به مرکز غیرملکی غیرقانونی است و با آن در صورت مشاهده برخورد خواهد شد. برخورد ما نیز در این چهارچوب است که ابتدا در هر مرکز ملکی مبلغ‌ کارانه پزشک متخلف را حذف کنیم. ناقوسی درباره تعرفه‌های دریافتی پزشکان تامین اجتماعی در بیمارستان میلاد نیز گفت: چون این بیمارستان به شکل هیات‌مدیره‌ای اداره می‌شود، نظام پرداخت آن به نحوی خاص است، زیرا بیمارستان به شیوه شرکتی اداره می‌شود.

تعرفه‌ها در بیمارستان میلاد مانند همه مراکز دیگر باید به شیوه سالانه بازنگری شود، اما باید هیات‌مدیره آن ابتدا جلسه مربوط به اصلاح تعرفه را بگذارد و بعد از ابلاغ توسط مدیرعامل تعرفه‌هایی که موجب رضایت پزشکان مجموعه شود، پرداخت گردد. صحبتی که پزشکان ما درباره تعرفه در بیمارستان میلاد مطرح می‌کنند نیز قابل تامل است اما درباره ثبات تعرفه ۱۴۰۰ باید بگوییم که مدیران بیمارستان قول داده‌اند در چند روز آینده نظام پرداخت تعرفه‌ای جدید را اصلاح کرده و آن را ابلاغ کنند لذا امیدواریم این مشکل نیز حل شود.

    جای خالی مدیریت 

مساله اینجاست که مشکلات بیمارستان‌های دولتی به نوعی نشان‌دهنده جای خالی مدیریت درستی است که باید در این زمینه صورت بگیرد. از سوی دیگر افزایش هزینه‌های درمان باعث شده تا این بیمارستان‌ها با ازدحامی غیر قابل پیش بینی مواجه شوند که همین امر ارایه خدمات با کیفیت را  غیر ممکن می‌کند. در واقع این وزارت بهداشت و درمان و سازمان تامین اجتماعی هستند که باید در این زمینه تصمیمات قابل اجرا بگیرند و کاری کنند که کیفیت خدمات در بیمارستان‌های دولتی افزایش پیدا کند. این مساله با جان انسان‌ها سر و کار دارد و شوخی بردار نیست.