گلايه پرستاران از بي‌توجهي كانديداهاي رياست‌جمهوري به وضعيت آنها

پرستاران حتي در وعده‌هاي نامزدهاي انتخاباتي هم جايي نداشتند

۱۴۰۳/۰۴/۱۴ - ۰۱:۰۴:۵۶
کد خبر: ۳۱۵۸۶۸
پرستاران حتي در وعده‌هاي نامزدهاي انتخاباتي هم جايي نداشتند

 زمان زيادي به تعيين رييس دولت چهاردهم باقي نمانده است. كانديداها هم در مرحله اول و هم در مرحله دوم در مناظره‌ها و تبليغات خود از هر دري سخن گفتند بدون اينكه به مسائل و مشكلات حوزه بهداشت و درمان نگاهي دقيق و از روي چاره جويي داشته باشند و جالب اينجاست كه سه نامزد از ۶ نامزد تاييد صلاحيت شده پزشك بوده‌اند. اما اين روزها چيزي كه بيش از همه به چشم كادر درمان آمد بي‌توجهي اكثر اين كانديداها در ارايه برنامه و خدمات خود به جامعه پرستاري بود.

گلي ماندگار|

 زمان زيادي به تعيين رييس دولت چهاردهم باقي نمانده است. كانديداها هم در مرحله اول و هم در مرحله دوم در مناظره‌ها و تبليغات خود از هر دري سخن گفتند بدون اينكه به مسائل و مشكلات حوزه بهداشت و درمان نگاهي دقيق و از روي چاره جويي داشته باشند و جالب اينجاست كه سه نامزد از ۶ نامزد تاييد صلاحيت شده پزشك بوده‌اند. اما اين روزها چيزي كه بيش از همه به چشم كادر درمان آمد بي‌توجهي اكثر اين كانديداها در ارايه برنامه و خدمات خود به جامعه پرستاري بود. جامعه‌اي كه اين روزها بيش از هر روز ديگر به مدد نارضايتي، مهاجرت و ترك كار در صدر اخبار قرار دارد. حالا ديگر مشكلات معيشتي و اقتصادي بر عشق به درمان و تلاش براي بهبودي بيماران غلبه كرده و بسياري از اين افراد كه براي نمونه در دوران كرونا جان بر كف در صف مبارزه با اين پاندمي قرار گرفتند و از هيچ تلاشي براي بهبود بخشي به بيماران كوتاهي نكردند حالا به اين فكر افتاده‌اند يا قيد اين شغل را براي هميشه بزنند يا دنبال آرزوهايشان به كشورهاي ديگري بروند كه حداقل در آن كشورها ديگر دغدغه معيشت نداشته باشند يا اينكه به كارهاي خدماتي ديگري روي بياورند كه اصحابش در آمد ماهيانه شان چندين و چند برابر درآمد آنها بدون اينكه نياز باشد سختي‌ها و مشكلاتي را كه پرستاران به جان مي‌خرند تجربه كنند. پرستاران اين روزها در بدترين شرايط به سر مي‌برند. شيفت‌هاي طولاني اجباري دارند و مجبورند ساعت‌هاي متمادي كار سخت را به جان بخرند تا شايد در آخر ماه مبلغي بين ۱۵ تا ۲۰ ميليون تومان دستشان را بگيرد كه با توجه به ميزان تورم موجود در جامعه بسيار ناچيز است. اين در حالي است كه يك آرايشگر يا ناخن كار كه شايد يك صدم زحمتي را پرستاران متحمل مي‌شوند به جان نخرد ماهيانه بالاي ۵۰ تا ۶۰ ميليون تومان درآمد داشته باشد. سوال اينجاست كه آيا با اين تفاصيل همه افراد براي اينكه بتوانند دغدغه معيشت خود را برطرف كنند بايد به چنين مشاغلي روي بياورند. در اين صورت تكليف اين همه بيمار و بيمارستان و ... چه مي‌شود. همين الان هم ما سال‌هاست كه با كمبود نيروي پرستار در مراكز درماني خود مواجهيم و اگر قرار باشد اين روند ترك كار و مهاجرت به همين شكل ادامه پيدا كند در آينده‌اي بسيار نزديك اكثر مراكز درماني ما با بحران در اين زمينه مواجه خواهند شد. 

ما در وعده‌هاي نامزدها هم جايي نداشتيم

علي محبي، پرستار يكي از بيمارستان‌هاي دولتي تهران در اين باره به «تعادل» مي‌گويد: به تمام برنامه‌هاي تبليغاتي و مناظره‌ها با دقت گوش دادم و در نهايت به اين نتيجه رسيدم كه پرستاران حتي در وعده‌هاي اين نامزدها هم جايي نداشتند. حداقل اگر يك بار يكي از آنها به مشكلات اين قشر اشاره مي‌كرد و مي‌گفت مي‌خواهد كاري كند كارستان، مايه دلخوشي ما مي‌شد حتي اگر مي‌دانستيم اين وعده‌ها فقط كاربرد شعاري دارند.  او مي‌افزايد: سال‌هاست كه نبود پرستار به ميزان كافي در بيمارستان‌ها به يك معضل تبديل شده است. سال‌هاست كه وزارت بهداشت و درمان براي بهبود وضعيت پرستاران از بار مسووليت شانه خالي مي‌كند. سال‌هاست كه پرستاران با حقوق اندك بار اصلي كار در مراكز درماني را به دوش مي‌كشند اما دريغ از اجراي همان قوانيني كه سال‌ها پيش تصويب شده‌اند.  اين پرستار مي‌گويد: من به عنوان كسي كه سرپرست يك خانواده است چطور مي‌توانم با درآمد ماهي ۱۵ تا ۲۰ ميليون تومان معيشت خانواده‌ام را تامين كنم. مسوولان نه به وضع ما رسيدگي مي‌كنند و نه حتي توان كنترل تورم و افزايش بي‌رويه نرخ‌ها دارند.  او با اشاره به اظهارات كانديداهاي رياست‌جمهوري مي‌گويد: اگر حل و فصل مشكلات كشور به اين راحتي‌ها بود اين آقايان كه در تمام اين سال‌ها مسووليتي را بر عهده داشته‌اند چرا تاكنون اقدام عملي براي رفع مشكلات انجام نداده‌اند. 

 به جاي تقسيم طلا حق‌مان را بدهند

الناز يارمندي، يكي ديگر از پرستاران با اشاره به حرف‌هاي برخي كانديداهاي رياست‌جمهوري به «تعادل» مي‌گويد: آقايان وعده تقسيم طلا بين مردم را مي‌دهند ما اين طلا را نمي‌خواهيم اگر خيلي به فكر مردم و وضعيت اقتصادي آنها هستند حق كارگران، پرستاران، بازنشستگان، معلمان و ... را بدهند. قوانيني را كه براي بهبود وضعيت اين افراد تصويب شده‌اند و سال‌هاست خاك مي‌خورند به مرحله اجرا برسانند. 
او مي‌افزايد: ما تاكي بايد براي دريافت ماهيانه ۲ ميليون تومان اضافه‌تر ساعت‌هاي متمادي اضافه كاري اجباري انجام دهيم. اگر وضعيت ما براي آقايان مهم نيست حداقل به فكر سلامت مردم باشند كه با اين روش‌هاي غير استاندارد و كاركشيدن‌هاي بي‌رويه از پرستاران به خطر مي‌افتد. 
اين پرستار با اشاره به مرگ برخي پرستاران مي‌گويد: چند پرستار ديگر بايد به دليل فشار كاري زياد جان خود را از دست بدهند تا مسوولان وزارت بهداشت و درمان به اين نتيجه برسند كه مراكز درماني با كمبود نيروي پرستار مواجهند. چند رزيدنت ديگر بايد دست به خودكشي بزنند تا مشخص شود برخي متخصصان چطور بدون اينكه به وظايف خود عمل كنند پول‌هاي آنچناني دريافت مي‌كنند در حالي كه تمامي بار كار آنها بر دوش رزيدنت‌هاي پزشكي است. 
يارمندي در پايان مي‌گويد: ما نه تنها در وعده‌ها جايي نداريم كه اصلا دغدغه‌اي براي مسوولان به حساب نمي‌آييم در حالي كه ما تحت فشار زياد دغدغه سلامت بيماران جانمان را از دست مي‌دهيم. 

 درآمد «ناخن‌كار» بيشتر از پرستار

رييس شوراي عالي سازمان نظام‌ پرستاري در گفت‌وگويي با بيان اينكه بهبود وضعيت معيشت جزو خواسته‌هاي جامعه پرستاري از دولت چهاردهم است، اظهار كرد: برنامه مشخص و منعطفي درباره وضعيت معيشت پرستاران وجود ندارد. شرايط و معيشت زندگي پرستاران به ويژه در شهر تهران به دليل مسائل مختلف مانند اجاره‌بها سخت است. جامعه پرستاري از دولت آتي مي‌خواهد يك برنامه جامع و منطعف با توجه به شرايط موجود طراحي كند و معيشت پرستاران را در كانون توجه قرار گيرد.
وحيد زمان‌زاده در ارتباط با تعداد نيروهاي شاغل در گروه پرستاري گفت: در حال حاضر، تناسب ميان تعداد تخت‌هاي بيمارستاني و پرستاران مناسب نيست و تمام كشور با كمبود شديد پرستار مواجه است. كمبود پرستار نسبت به تعداد تخت‌هاي بيمارستاني در شهر تهران بسيار مشهود است. سهميه‌ و ظرفيتي كه براي جذب پرستار در آزمون استخدامي دانشگاه‌هاي علوم‌پزشكي درنظر گرفته بودند، خالي مانده است. از طرفي هم درآمد پرستاران با سختي و وظايف محوله آنها همخواني ندارد. 

 
ارايه برنامه براي حل مشكلات كمبود پرستار

رييس شوراي عالي نظام‌پرستاري ادامه داد: كمبود نيروي پرستاري در مراكز درماني مشهود است. دليل كمبود نيروي پرستاري در مراكز درماني، توسعه بيمارستاني و استخدام قطره چكاني نيروهاي پرستاري است. موضع جذب و استخدام پرستار بايد در كانون توجه سازمان‌هاي «برنامه و بودجه» و «اداري استخدامي» قرار گيرد؛ وضعيت استخدم به نحوي است كه مشكلات كمبود نيروي پرستاري به راحتي و در زمان كوتاه حل نمي‌شود و به زمان طولاني نياز دارد.
زمان‌زاده گفت: برخي پرستاران به دليل بازنشستگي از چرخه ارايه خدمت خارج مي‌شوند و از طرف ديگر، استخدام اين گروه شغلي به صورت قطره چكاني است. اين مسائل سبب مي‌شود موضوع كمبود نيروي انساني پرستاري در زمان كوتاه حل نشود. جامعه پرستاري از دولت آتي مي‌خواهد به استخدام نيروي پرستاري توجه كند و برنامه خود را ارايه دهد.
 
 كاهش ميزان ماندگاري در حرفه پرستاري

زمان‌زاده با بيان اينكه ترك كار و عدم ماندگاري از ديگر چالش‌هاي جامعه پرستاري به حساب مي‌آيد، گفت: ميزان ماندگاري در حرفه پرستاري كم است و پرستاران ترجيح مي‌دهند به گروه‌هاي شغلي ديگر روي بياورند. درآمد ماهيانه يك پرستار حدود ۱۵ تا ۲۰ ميليون تومان است؛ در حالي كه يك ناخن‌كار چندين ميليون تومان درآمد دارد و بيشتر از درآمد ماهيانه پرستار است. درآمد ۱۵ تا ۲۰ ميليوني پرستاران با وجود شيفت‌هاي سخت و تعداد زياد بيماراني است كه تحت نظر دارند. با وجود سختي كار فراوان، انتظارهايي از اين گروه شغلي وجود دارد و خواهان انجام كارهاي بزرگ هستند. در حال حاضر، هر پرستار معادل ۲ تا ۳ نفر كار مي‌كند. مهاجرت‌هاي شغلي و مهاجرت جغرافيایي به دليل مسائل معيشتي است؛ جامعه پرستاري از دولت آتي مي‌خواهد به موضوع ماندگاري شاغلان اين گروه شغلي توجه كند. 

سهيم ‌كردن در سياستگذاري‌ها

او با اشاره به مسائل حكمراني سلامت اظهار كرد: پرستاران، حدود ۶۰ درصد نظام سلامت را تشكيل مي‌دهند. اگرچه پرستاران حدود ۶۰ جامعه نظام سلامت كشور را تشكيل مي‌دهند اما نقش بارزي در نظام سياستگذاري و نظام تصميم‌گيري ندارند. يك گروه خاص در عرصه تصميم‌گيري‌ها حاكم است و اين موضوع سبب آسيب مردم مي‌شود. جامعه پرستاري از دولت آتي مي‌خواهد كه پرستاران نيز در عرصه تصميم‌گيري و تصميم‌سازي در نظر گرفته شود. 

  تقسيم عادلانه منابع

رييس شوراي عالي نظام پرستاري درباره مطالبه ديگر پرستاران از دولت آتي گفت: نظام پرداخت و نحوه توزيع منابع در نظام سلامت به صورت عادلانه باشد؛ در حال حاضر، توزيع منابع به صورت عادلانه نيست. پرستاران درباره توزيع منابع احساس تبعيض مي‌كنند؛ ارايه يك فرمول براي توزيع عادلانه منابع از ديگر خواسته‌هاي جامعه پرستاري به حساب مي‌آيد.