ضرورت اصلاح ساختار مدیریتی سیلاب
مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی به بررسی سیل در ایران پرداخت و خسارتهای بالای آن را ناشی از. عامل نبود مدیر یت بحران در برخورد با سیل دانست.
در این گزارش آمده است که در سالهای اخیر بهدلیل حاکم بودن پدیده تغییر اقلیم و برخی فعالیتها و دخالتهای نامطلوب انسان در طبیعت، تناوب، شدت و خسارات سیلهای بهوقوع پیوسته در کشور افزایش یافته است. بهویژه در سالهای 1394 و 1395 اغلب مناطق کشور با سیلهای شدید و مخربی مواجه بودهاند. در حالی که در سال 1393، تنها 4 سیل با بارش بیشتر از 100 میلیمتر در کشور ثبت شده است، این رقم برای سال 1394، برابر 29 سیل و برای سال 1395، برابر 31 سیل بوده است. بررسی آمار مربوطه نشان میدهد که استان مازندران با 56 سیل در فاصله بین سالهای 1390-1395 سیلخیزترین استان کشور بوده و بعد از آن، گیلان با 22 سیل، بوشهر با 16 سیل، لرستان با 15 سیل و کرمانشاه با 11 سیل در مقامهای بعدی قرار دارند. در اثر سیلهای به وقوع پیوسته در سال 1394، تعداد 55 نفر و در سال 1395 تعداد 57 نفر جان خود را از دست دادهاند. علاوه بر تلفات جانی، خسارات مالی زیادی نیز به کشور وارد شده است که اغلب شامل تخریب منازل مسکونی، تاسیسات شهری و جادهها و راههای مواصلاتی بوده است.
جهت کنترل و مهار سیلاب از روشهای سازهای و غیرسازهای استفاده میشود که در کشور ایران اغلب راهکارها از نوع سازهای بوده و با وجود کمتر بودن هزینه و کارآیی بیشتر روشهای غیرسازهیی ازجمله عملیات آبخیزداری و مدیریت حوضه و سامانههای پیشبینی و هشدار سیل، این روشها در کشور توسعه چندانی نیافتهاند. بررسی تجارب کشورهای مختلف دنیا نیز نشان میدهد که اغلب کشورها به سمت استفاده از روشهای غیرسازهای و بهخصوص سیستمهای پیشبینی و هشدار سیل پیش میروند و در آن کشورها اساس مدیریت سیلاب بر مدیریت ریسک استوار است. در کشورهای پیشرفتهای مانند کانادا، ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی، سامانههای هشدار سیل پیشرفت بسیار زیادی کرده و با پیشبینی بهموقع زمان و شدت وقوع سیلاب، اقدامات موثری در زمینه مدیریت و کنترل سیل انجام دادهاند و خسارات و تلفات ناشی از آن را به حداقل رسانیدهاند. همچنین کشورهای در حال توسعه جنوب شرق آسیا، مانند بنگلادش، هند و ژاپن نیز ازجمله سیلخیزترین کشورها هستند که با راهاندازی سیستمهای پیشبینی سیل، اقدامات موثری در زمینه کنترل و مدیریت سیلاب انجام دادهاند. اغلب سیلهای به وقوع پیوسته در کشور ایران از نوع ناگهانی و رودخانهیی بوده و بنابراین مدیریت و ساماندهی رودخانهها، نقش بسیار مهمی در مدیریت و کاهش خسارات سیل خواهد داشت. با وجود فعالیتهای انجام شده در راستای آزادسازی حریم و بستر رودخانهها، همچنان ساختوسازها در مناطق ممنوعه ادامه داشته و در بسیاری از موارد برخورد قاطع با متصرفین صورت نمیپذیرد که این موضوع، خود زمینهساز افزایش خسارات و تلفات ناشی از سیل خواهد بود. با توجه به نقش نهادهای مختلف در مدیریت سیلاب، لازم است که تمامی دستگاهها با برنامه واحد و هماهنگ و در قالب برنامه مدیریت جامع سیلاب اقدامات خود را در زمینه کنترل، مهار و مقابله با سیلاب انجام دهند، چراکه با توجه به پیشبینی ادامه روند پدیده تغییر اقلیم و همچنین افزایش دخالتهای انسان در طبیعت، اکثر نقاط کشور با سیلابهای مخرب و تلفات و خسارتهای ناشی از آن مواجه خواهند شد.
پدیدههای اقلیمی
بنا بر این گزارش، شرایط اقلیمی ایران و غیریکنواخت بودن توزیع زمانی و مکانی بارشها در کشور، باعث بروز سیلهای مخرب در فصول مختلف سال و وارد شدن خسارات فراوان در مناطق مختلف کشور میشود. واقع شدن ایران در اقلیم مدیترانهیی باعث شده است که ریزشهای جوی اغلب بهصورت ناگهانی و در مدت زمان کوتاهی اتفاق بیفتد. با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی کشور و آب و هوای خشک و نیمهخشک، استفاده بهینه از این ریزشهای جوی بسیار حائز اهمیت است. در اغلب مناطق، ساختوسازهای غیراصولی و استفاده بیرویه از طبیعت موجب شده است تا بخش اعظمی از باران، در سطح زمین جاری شده و ضمن وارد کردن خسارات مالی و جانی و عدم تغذیه سفرههای زیرزمینی، بدون هیچگونه استفادهیی از دسترس خارج شود. وقوع سیل در هر نقطهیی از کشور محتمل بوده و تقریبا تمام نقاط کشور، برخی مواقع از این پدیده متاثر میشوند. البته نوع و مشخصات سیلاب در مناطق مختلف، متفاوت است. به عنوان مثال در مناطق شمالی کشور با وجود رودخانههای با طول کوتاه و شیب تند، اغلب تلفات و خسارات سیل زیاد بوده در حالی که در مناطق جنوبی اغلب سیلابها، تدریجی و ناشی از بارشهای سنگین در بالادست رودخانهها است و تلفات جانی کم، اما خسارات بسیار بالای اراضی کشاورزی، مسکونی و صنعتی را به همراه دارد. آمار و اطلاعات موجود نشان میدهد که در سالهای اخیر، تناوب، شدت و خرابیهای سیلابهایی که در برخی نقاط جهان و ازجمله کشور ایران اتفاق میافتد، رو به افزایش است و دلیل اصلی آن نیز گرم شدن جهانی جو و تغییر اقلیم عنوان میشود. البته باید در نظر داشت از عواقب پدیده تغییر اقلیم رخداد پدیدههای حدی هواشناسی است بدین معنا که همانطور که فراوانی وقوع دورههای خشک و خشکسالیها در اثر پدیده تغییر اقلیم افزایش مییابد، به همان نسبت نیز تغییر الگوی بارش به شکل بارشهای سیلآسا و در زمان نامناسب نیز افزایش مییابد. در ایران نیز با توجه به افزایش فراوانی وقوع سیلابها، همهساله در قوانین بودجه اعتبارات قابل توجهی بهمنظور بازسازی مناطق سیلزده و کمک به سیلزدگان پیشبینی میشود.
مهمترین دلایل تشدید خسارات سیل در کشور
در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده است که، علت وقوع سیل در رودخانهها و مسیلهای کشور، بارشهای شدید و مداوم در حوضههای آبریز مناطق سیل گرفته و بالادست آنهاست. اما برخی اقدامات و عوامل، باعث تشدید خسارات سیل میشوند که در زیر به آنها اشاره میشود.
- دخل و تصرف غیرمجاز در بستر و حریم رودخانه و مسیلها که مطابق قانون توزیع عادلانه آب در اختیار وزارت نیرو بوده و معمولا با توجه به سیلاب با دوره برگشت 25 ساله تعیین میشود. تصرف مجرا و بستر رودخانه تقریبا در تمام سیلهای حادثهساز، عامل اصلی ایجاد خسارت و تلفات انسانی است.
- تخریب منابع طبیعی و پوشش گیاهی که در اثر عوامل طبیعی ازجمله تغییرات اقلیمی و خشکسالیهای اخیر و همچنین عوامل انسانی و دخل و تصرفهای غیرمجاز صورت گرفته است، از عوامل تشدید خسارت سیل است. بهدلیل کاهش پوشش گیاهی در سطح حوضههای آبریز، ضریب نفوذپذیری زمین کاهش یافته و روان آب ناشی از بارشها حتی تا 30 برابر، نسبت به حالتی که پوشش گیاهی در سطح حوضه باشد در برخی از حوضههای با شیب تند و دارای خاکهای فرسایشپذیر افزایش یافته است. این امر باعث جابهجایی گل و لای زیادی شده و قدرت سیلاب را افزایش داده و خسارات و تلفات را افزایش میدهد.
- احداث سازههای تقاطعی مانند پلها و جادهها بدون در نظر گرفتن شرایط و مسیر طبیعی رودخانهها، منجر به کاهش و تغییر مسیر عبور جریان و حتی انسداد مسیر آنها میشود. در سیلهای اخیر تلفات جانی زیادی ناشی از قرار گرفتن خودروهای عبوری در مسیر جریان سیل اتفاق افتاده است که ناشی از احداث سازههای تقاطعی نامناسب بوده است.
- نادیده گرفتن و عدم واکنش صحیح نسبت به هشدارها و پیشبینیهای صورت گرفته در رابطه با وقوع سیلاب از دیگر عوامل افزایش خسارات ناشی از این پدیده است.
- در برخی موارد تصمیمات دیرهنگام یا نامناسب ازسوی دستگاههای اجرایی ذیربط منجر به ایجاد خسارات و تلفات فراوان شده است. نمونهیی از تصمیمگیری نامناسب در مواجهه با سیلابهای شدید میتوان به سیل فروردینماه سال 1396 رودخانه دز اشاره کرد که زمانبندی نامناسب در تخلیه حجم آب ورودی به سدهای منطقه، منجر به افزایش خسارات وارده در حوضه آبریز مربوطه شد.
بررسی وضعیت سیل در کشور
این گزارش با اشاره به این نکته که در سالهای اخیر، افزایش تعداد وقوع، حجم و میزان خسارت ناشی از وقوع سیل، در سطح جهانی و ملی متاثر از عوامل گوناگونی ازجمله افزایش جمعیت، تغییر کاربری اراضی و توسعه و افزایش مناطق مسکونی بوده است.، میافزاید: افزایش سطوح نفوذناپذیر و تجاوز به حریم رودخانهها و محدود کردن عرض و مجرای عبوری سیلها، رودخانهها و آبراهههای طبیعی، آسیبپذیری مناطق مسکونی و تاسیسات شهری را در مقابل سیلابهای شهری افزایش داده است. بهدلیل وجود حساسیتهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، موضوع مدیریت سیلاب و روشهای کاهش خسارات وارده، اخیرا مورد توجه مسوولان مرتبط قرار گرفته است. خسارات ناشی از سیلاب را بهصورت خلاصه میتوان در جدول 1 مشاهده کرد.
خسارات محسوس و مستقیم ناشی از سیلاب شامل مواردی مانند تلفات و ضایعات انسانی، آبگرفتگی منازل و اماکن مسکونی و صنعتی، آبگرفتگی مزارع و از بین رفتن محصولات کشاورزی و تلفات دامی، تخریب تاسیسات زیربنایی نظیر جادهها و پلها و خطوط انتقال برق و شبکههای آب و گاز، این خسارات را با روشهای مشخص میتوان کمی کرد و در محاسبات اقتصادی مدنظر قرار میگیرد. در جدول 2 خسارات برخی از مهمترین سیلهای کشور آورده شده است. آمار نشان میدهد که میزان خسارات ناشی از سیل در سالهای اخیر رو به افزایش بوده و عواملی ازجمله ساختوسازهای غیرمجاز در حریم رودخانهها، تخریب منابع طبیعی و همچنین تغییرات اقلیمی در این خصوص نقش عمدهیی داشته است. بررسیها نشان میدهد که وقوع سیل در کشور یک پدیده فراگیر بوده و مناطق مختلف و متعددی را در مقاطع زمانی مختلف دچار بحران کرده است. بهخصوص اخیرا که بسیاری از مناطق کشور درگیر سیلهای شدید و مکرر بودهاند. همچنین بررسی آمار سالهای 1314 و 1315 نشان میدهد که تعداد و شدت سیلهای بهوقوع پیوسته نسبت به سالهای قبل از آن بهصورت چشمگیری افزایش داشته و طی این سالها، کشور متحمل تلفات و خسارات زیادی شده است. جدول 3 آمار مربوط به دو سال مذکور را نشان میدهد.
نتیجهگیری و پیشنهادها
بنا بر نتیجهگیری مرکز پژوهشهای مجلس، نتایج بررسی آمارها نشان میدهد در چند سال اخیر، شدت و تعداد وقوع پدیده سیلاب و خسارات جانی و مالی ناشی از آن در کشور در حال افزایش بوده و لزوم تغییر استراتژیهای مدیریتی از مدیریت بحران به مدیریت ریسک جهت بهبود وضعیت حال حاضر و کاهش تلفات و خسارات وارده به کشور احساس میگردد. امروزه روشهای کاهش خسارت سیلاب با توجه به تجارب بهدست آمده در سالهای اخیر، تغییر یابد. در «همزیستی با سیلاب» و «مدیریت بهم پیوسته سیلاب» به «مهار سیلاب» باید از نگرش مدیریت به هم پیوسته سیلاب، توسعه بههم پیوسته اراضی و منابع آب در یک حوضه آبریز در قالب مدیریت به هم پیوسته آب مدنظر است و در دیدگاه همزیستی با سیلاب توسعه روشهای غیرسازهیی همراه با ارائه آموزشهای لازم به مردم جهت بهکار بستن روشهای زندگی با سیلاب بهنحوی که کمترین خسارت به آنها وارد شود، مدنظر است. در دو سال اخیر 112 نفر در کشور در اثر سیل جان خود را از دست دادهاند و 45000 واحد مسکونی بهطور کامل از بین رفته است. علاوهبر مشکلات و معضلات اجتماعی ناشی از مرگ ومیر ناشی از سیل، هرساله مبالغ زیادی اعتبارات باید جهت بازسازی راهها، شبکههای آبرسانی، منازل مسکونی و سایر زیرساختهای شهری درنظر گرفته شود. با توجه به این موارد اصلاح ساختار مدیریتی سیلاب در کشور، نخستین گام در جهت کاهش این خسارات است. موضوع مدیریت سیلاب، مبحثی فراسازمانی و ملی است که مسوولیت آن متوجه نهادها و سازمانهای مختلف است.
طرحها و راهکارهایی که بهمنظور پیشگیری و کاهش خسارت سیل برنامهریزی و اجرا میشود در قالب دو بخش اقدامات سازهای و غیرسازهیی تقسیمبندی میشود. در بخش اقدامات سازهیی، با احداث سد و یا اصلاح و انحراف مسیر رودخانه و برخی اقدامات دیگر باعث دور کردن سیل از مناطق مسکونی شده و بدینترتیب خسارات سیل تقلیل مییابد. در روشهای غیرسازهیی مانند مدیریت حوضههای آبریز، پهنهبندی سیلابدشت و اعمال مقررات کاربری اراضی، ایجاد سیستمهای هشدار سیلاب و اطلاعرسانی رخداد سیل پیش از وقوع آن و تهیه نظامنامههای عملیاتی مدیریت بحران سیلاب، با دور کردن مردم از مسیر سیل (برعکس روش اول) و اجازه عبور سیل از مناطق مورد سکونت باعث کاهش خسارات و تلفات ناشی از سیل میشوند. اغلب راهکارهای کنترل و مهار سیلاب در ایران از نوع اقدامات سازهیی است که در برخی موارد نیز عدم مدیریت صحیح، این روشها را نیز ناکارآمد میکند. روشهای غیرسازهیی ازجمله فعالیتهای آبخیزداری و مدیریت حوضه و سیستمهای هشدار سریع سیل، روشهای غیرسازهای بسیار موثر و کارآمدی جهت پیشآگاهی، کنترل و مقابله با سیل و خطرات ناشی از آن هستند. این روشها در اکثر کشورهای دنیا ازجمله کانادا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و هند اجرایی شده و نقش بسیار موثری در کاهش تلفات و خسارات سیل داشتهاند. اما در کشور ایران این روشها توسعه چندانی نیافتهاند و تا سطح مطلوب فاصله زیادی دارند. علاوهبر آن عدم نظارت بر تغییر کاربری اراضی بهخصوص در استانهای شمالی که در معرض سیلهای ناگهانی هستند، به تشدید خسارات سیل دامن زده است. فقدان قوانین کارآمد و دارای ضمانت اجرایی در زمینه تغییر کاربری اراضی و همچنین ساختوسازهای غیراصولی در بستر و حریم رودخانهها ازجمله چالشهای اصلی مدیریت و کنترل سیلاب در کشور است.
مجموع راهکارهای مدیریتی سازهای و غیرسازهیی کنترل سیلاب باید تحت مدیریتی جامع و با برنامه مشخص عمل نماید. پیشنهادهای زیر جهت بهبود وضعیت و کاهش مخاطرات سیل ارائه میگردد:
- اولویت دادن به اجرای برنامه مدیریت پیشگیری، بهجای بازسازی تاسیسات و مناطق تخریب شده،
- توسعه مدلهای منطقهیی پیشبینی هواشناسی در سطح کشور،
- رعایت ملاحظات زیستمحیطی در مدیریت و ساماندهی آبراههها و مسیلها،
- بهکارگیری سیستمهای پایش و هشدار محلی سیلاب مبتنیبر اندازهگیری بههنگام بارش و جریان رودخانه و مجهز به سیستمهای هشدار سریع،
- تعیین حد و بستر و حریم رودخانهها به عنوان یکی از روشهای غیرسازهیی موثر در کاهش خسارات سیلاب و برخورد قاطع با متصرفین اراضی بستر و حریم رودخانهها،
- آگاهسازی مردم در زمینه خطرات موجود در مناطق خطرپذیری از سیل
- عدم صدور مجوز ساختوساز در مناطق خطرپذیر،
- گسترش فرهنگ بیمه سیل.