خانه «نیما» به روایت خواهرزاده‌اش
منوچهر آشتیانی، خواهرزاده نیما یوشیج از سرگذشت منزل این شاعر در تهران و ابهامات مطرح شده درباره اصالت این خانه گفت. خانه نیما یوشیج در منطقه تجریش تهران و انتشار اخباری مبنی بر خارج شدن آن از فهرست آثار ثبت شده در میراث فرهنگی و تمایل مالک فعلی برای تخریب این بنا در روزهای اخیر در بسیاری از محافل ادبی مورد توجه قرار گرفته است. این خانه که سال‌هاست مورد بی‌مهری قرار گرفته و مبدل به ویرانه‌یی شده در سال‌های حیات سیمین دانشور و با پیگیری او به عنوان بنایی فرهنگی در سازمان میراث فرهنگی ثبت شد اما به تازگی و به درخواست مالکان، دیوان عدالت اداری این خانه را به دلیل نبود اسنادی که تعلق آن به نیما را در سال‌های دور به اثبات می‌رسانده از ذیل آثار ثبتی خود خارج کرده است. منوچهر آشتیانی، خواهرزاده نیما یوشیج در این باره به مهر گفت: منطقه‌یی که این خانه در آن قرار دارد در زمانی که زمینش را به نیما دادند، بیابان بود. جایی خارج از شهر تهران آن روزها. نیما به دلیل اینکه پولی برای تهیه منزل نداشت این زمین را از سوی آموزش و پرورش وقت گرفت و به کمک چند نفری برای خود منزلی ساخت. آل‌احمد هم بعدها در نزدیکی همان منزل زمینی گرفت و خانه‌یی ساخت. خواهرزاده نیما در رد برخی تشکیک‌ها در صحت انتساب این خانه به نیما یوشیج هم به خاطراتش مراجعه می‌کند و می‌گوید: خاطرم هست که وقتی ۱۳ساله بودم هر پنجشنبه شب شاعران و نویسندگان زیادی ازجمله شاملو و کسرایی در همین خانه جمع می‌شدند و تا صبح شعر می‌خواندند و بحث می‌کردند. این ماجرا بود تا اینکه من در سال ۱۳۳۳ به فرانسه رفتم و در آنجا بودم که خبر درگذشت دایی‌ام را شنیدم و از من خواسته شد که برای مراسمی به یاد او بیایم و سخنرانی کنم. وی ادامه داد: در تعلق این منزل به نیما شکی نیست. اما پس از مرگش این منزل سرنوشت خوبی پیدا نکرد. مدتی پسرش، شراگیم در این منزل زندگی کرد و او هم در نهایت خانه را به قیمت ۱۰میلیون تومان فروخت و ماترک پدر را با خود به امریکا برد. این ماترک شامل همه دست‌نویس‌های نیما بود از نثر و نظم که برخی از آنها هنوز هم منتشر نشده است.
