مسوولیت اجتماعی زنان نباید نادیده گرفته شود

صدور بخشنامه دور کاری زنانی که کودکان زیر 6 سال دارند به موضوعی بحث‌انگیز بدل شده است، اینکه آیا واقعا این بخشنامه برای رفاه بیشتر زنان بوده یا اینکه قرار است آغازی باشد بر خانه‌نشینی زنان کارمند؟! «سارا فلاحی» نماینده مردم ایلام در مجلس شورای اسلامی و سخنگوی فراکسیون زنان مجلس در واکنش به صدور بخشنامه استفاده از امکان دورکاری برای زنانی که فرزند کمتر از شش سال دارند و در پاسخ به این سوال آیا این بخشنامه به کمرنگ شدن حضور زنان در جامعه و حذف آنان از فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی منجر نمی‌شود، گفت: این بخشنامه برای زنانی است که خودشان طالب این موضوع هستند و خودشان تحت فشار بوده و نگهداری از کودکان‌شان در اولویت است. این بخشنامه به این منظور نیست که همه زنان شاغل را وادار به دورکاری کنند. او ادامه داد: تضادی که بین ایفای دو نقش مادری و اشتغال برای زنان ایجاد می‌شود دغدغه ما نیز است، از همین‌رو ما باید در مجلس در این خصوص در سطح کلان‌تری بیندیشیم و قوانین را در حوزه زنان به گونه‌ای بنویسیم که تضاد نقش بین مسوولیت اجتماعی زنان و مسوولیت آنها در قبال خانواده ایجاد نشود و زن مجبور نشود یکی را فدای دیگری کند. این نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه حضور اجتماعی زنان بسیار مهم است، به ایلنا گفت: این دغدغه را با وضع قوانین درست و همه‌جانبه و شفاف می‌توانیم برطرف کنیم، چراکه تضاد این دو نقش برای زنان یک مساله اساسی است. ما از یک سو می‌خواهیم زنان‌مان مسوولیت اجتماعی داشته باشند و از طرف دیگر شرایطی را برای آنها فراهم نمی‌کنیم که با استفاده از قوانین درست خانواده دچار مشکل نشود.

    حل برخی مشکلات در دوران کرونا

فلاحی ادامه داد: باید این مسوولیت اجتماعی به گونه‌ای باشد که هم خانواده دچار مشکل نشود و هم مسوولیت در قبال خانواده به گونه‌ای باشد که مسوولیت اجتماعی زنان نادیده گرفته نشود. با این بخشنامه سعی شده است که بخشی از مشکلات زنان را در شرایط کرونا حل کنیم. او تاکید کرد: اما باید توجه کنیم که وقتی یک بخشنامه را می‌نویسیم باید پیوست اجتماعی، فرهنگی و... را برای آن در نظر بگیریم و بخشنامه‌ها تک بعدی نباشد. در فراکسیون زنان ما به دنبال رفع این تضاد نقش زنان در جامعه و خانواده هستیم و تلاش می‌کنیم این موضوع را مدیریت کنیم و جلساتی در این خصوص قرار است، برگزار شود تا ببینیم چه اقدام مناسبی را می‌توانیم انجام دهیم تا هم از خانواده حفاظت شود؛ چراکه خانواده اساس جامعه است و هم حضور اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زنان به گونه‌ای نباشد که زنان حذف شوند.

    زنان باید در جامعه حضور داشته باشند

سخنگوی فراکسیون زنان با تاکید براینکه زنان یک بال توسعه هستند، تصریح کرد: نیاز است که زنان در جامعه حضور داشته باشند، چرا که توانمندی و حضور زنان در جامعه به کارآمدی سیستم و توسعه کشور کمک می‌کند، بنابراین ما در فراکسیون زنان به دنبال حل این تضاد نقش هستیم و آن بخشی که مربوط به مجلس است را ما در فراکسیون زنان مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم. فلاحی در پاسخ به این سوال که با توجه به این بخشنامه این امکان وجود دارد که نقش و حضور زنان به واسطه دورکاری در جامعه کمرنگ‌تر شود، خاطرنشان کرد: فکر نمی‌کنم اینچنین باشد. ما با زنان جلسات مختلفی داریم زنان کارمند در حال حاضر به واسطه بیماری کرونا طالب دورکاری هستند. قبل از این مقوله هم زمانی که من در دانشگاه حضور داشتم بانوان کارمند نیز خواستار این بودند که توجه بیشتری به آنها شود و فرجه‌های بیشتری به آنها داده شود تا بتوانند به خانواده رسیدگی بیشتری داشته باشند.

او ادامه داد: رسیدگی به خانواده نیز به این معنا نیست که حتما زن را به داخل خانه بفرستید. زمانی که ما در دانشگاه بودیم زنان خواستار این بودند که به‌طور مثال مهدکودکی در دانشگاه باشد یا زمانی برای این زنان در نظر گرفته شود مانند ساعت شیردهی تا بتوانند به کودکان‌شان رسیدگی کنند. این موضوع لزوما به این معنا نیست که دادن امکانات به زنان که حق آنها نیز هست به معنی خانه‌نشینی زن باشد همانطور که گفتم لازمه توسعه اجتماع، حضور توامان زن و مرد در اجتماع است و این بخشنامه به معنی این نیست که حضور فیزیکی زنان را در جامعه نادیده بگیریم و می‌توان از مسیرهای مختلف و متفاوت از جمله رشد امکانات و استفاده از تکنولوژی این تضاد و دوگانگی را حل و این دو را به هم نزدیک کرد. وقتی ما می‌گوییم که باید قوانین همه‌جانبه نگریسته شود، منظور این است که قانون باید به این موضوع نیز توجه کند و مسوولیت‌هایی برای کارفرما در قبال زنانی که دورکاری می‌کنند یا برای حفاظت از خانواده مجبور می‌شوند ساعات کمتری کار کنند، باید تعریف شود. ما باید ارزش‌گذاری کنیم و وقتی روی کار و حضور زنان در خانواده ارزش‌گذاری می‌کنیم نباید حقوق و مزایای زنان را به واسطه اینکه ساعات کمتری در اداره هستند، کمتر کنیم، چراکه وقتی این کار را می‌کنیم عملا این سیگنال را می‌فرستیم که حفاظت از خانواده برای ما ارزشی ندارد و زن را مجبور می‌کنیم که خانواده را رها کند.