اما و اگر‌های بودجه واقعی شهر
نخستین مطلبی که باید در تصویب بودجه سال95 شهرداری تهران به آن توجه شود، پیش‌بینی نیازها، هزینه‌ها و در آمدهای واقعی پایتخت است که باید با در نظر گرفتن رکود اقتصادی که بر کلیه بخش‌های کشور حاکم است به آن توجه شود آن هم در شرایطی که حتی مقام معظم رهبری نیز با توجه به موضوع اقتصاد مقاومتی در فرمایشاتشان بارها به برنامه‌ریزی برای بودجه انقباضی اشارات بسیار صریح و روشنی داشته‌اند. بنابراین شهرداری تهران نیز باید در پیشنهاد بودجه شهر این موارد را به خوبی رعایت کند.
به‌طور کلی در محاسباتی که برای ایجاد محدودیت در بودجه‌های شهرداری تهران انجام می‌شود دو ایراد مطرح است؛ اول اینکه اگر بودجه‌های مدیریت شهری را با عدد و رقم کمتری تصویب کنیم خودمان به بعضی از مدیران و معاونان شهری این فرصت را داده‌ایم که اقدامات کمتری را در شهر به سرانجام برسانند و به دنبال جذب منابع کمتری باشند.
قاعدتا زمانی که منابع مالی را محدودتر در نظر بگیریم، نهادها هم فعالیت محدودتری را برای خود قابل اجرا می‌دانند. در حالی که شهرداری تهران ظرفیت بسیار بالایی برای انجام اقدامات عمرانی و توسعه‌یی در پایتخت دارد و اعضای شورای شهر تهران نیز می‌توانند اقدامات بسیار گسترده‌تری را از آنها طلب کنند تا پیشرفت بیشتری حاصل شود. ایراد دوم هم به آنچه در برنامه 5ساله شهرداری تهران پیش‌بینی شده است برمی‌گردد.
اعضای شورای شهر تهران در این برنامه بودجه 96هزار میلیارد تومانی را برای پایتخت پیش‌بینی کرده‌اند یعنی تا پایان سال97 باید جمع بودجه 5سال به این میزان برسد اما در حال حاضر با رقم‌هایی که در سال‌های گذشته تصویب شده است در این برنامه عقب هستیم.
شورای شهر تهران در سال93 حدود 15هزار و 500 میلیارد تومان برای شهرداری تهران پیش‌بینی کرد در حالی که این رقم در سال94 به 17هزار و 200میلیارد تومان رسید اکنون نیز شورای شهر با وجود پیشنهاد 18هزار و 700میلیاردی رقم 17هزار و 700میلیاردی را برای مجموعه شهری در نظر گرفته است یعنی پیشنهاد شهرداری تهران هزار میلیارد هم کاهش یافت. حال وقتی این ارقام را با هم جمع کنیم متوجه خواهیم شد که جمع بودجه 3سال شهرداری تهران حدود 50هزار میلیارد تومان است و این رقم با رقم پیش‌بینی شده در برنامه 5ساله شهرداری تهران 46هزارمیلیارد فاصله دارد که فاصله کمی هم نیست.
اکنون این سوال مطرح می‌شود که ما بودجه دو سال باقیمانده شهرداری تهران را روی چه اعداد و ارقامی باید ببندیم تا به رقم پیش‌بینی شده برسیم؟ آیا باید در سال‌های 96 و 97 بودجه شهرداری تهران با عدد 20 تا 25میلیارد تومان بسته شود؟ طبیعتا برای جبران عقب‌ماندگی باید اعدادی نزدیک به این رقم‌ها را در سال‌های آینده به تصویب برسانیم.
در صورتی که اگر در سال‌های آینده این اعداد و ارقام بخواهند اینگونه جهش داشته باشند یعنی ما شیب افزایش بودجه سال به سال را رعایت نکردیم. البته شهرداری تهران شیب بودجه را نزدیک به آنچه در برنامه پیش‌بینی شده بود آورده است اما شورا جز این دغدغه‌های دیگری هم دارد به همین دلیل این رقم را کاهش داد.
دلیل اصلی اعضای شورای شهر برای کاهش بودجه پیشنهادی شهرداری تهران مساله میزان تحقق آن بود، چون بعید است که با توجه به رکود اقتصادی رقم 18هزار و 700میلیارد تومان به‌طور کامل محقق شود. همانطور که تجربه سال‌های گذشته نیز نشان داده است که هیچگاه عدد و رقمی که برای شهرداری تهران تصویب شده است به‌طور کامل تحقق نیافته است.
به عنوان مثال بررسی گزارش‌های شهرداری تهران از هزینه کرد بودجه سال94 مدیریت شهری نشان می‌دهد که تا پایان آذر ماه تنها کمتر از 11هزارمیلیارد تومان از رقم 17هزار و 200میلیاردی تصویب شده، برای شهرداری تهران محقق شده است. با این تفاسیر لازم است که هم شهرداری تهران و هم شورای شهر با توجه به واقعیت‌های اقتصادی موجود در کل کشور رقم‌های بودجه سال95 را به تصویب برسانند تا در پایان سال با مشکل عدم تحقق بودجه‌ها روبرو نباشیم چون در این صورت پروژه‌های عمرانی و شهری نیز روی زمین می‌ماند و پیشرفتی در آنها حاصل نمی‌شود.
پس از تصویب بودجه کل هم باید برای نحوه هزینه منابع مالی برنامه‌ریزی درستی انجام داد تا پس از احصا در بخش‌هایی مانند حمل و نقل شهری، محیط زیست، ایجاد فضای سبز و نگهداشت شهر هزینه شود.
شهرداری تهران نیز باید بر اساس اولویت‌بندی‌ها عملیات اجرایی را در دستور کار قرار دهد تا بتواند اصلی‌ترین معضل تهران که آلودگی هوا است را کاهش دهد.
در پایان نیز به این موضوع باید اشاره کنم که یکی از وظایف اعضای شورای شهرها این است که مسائل بودجه‌یی شهرداری را قبل از تصویب و در هنگام اجرا زیر ذره‌بین قرار دهند و مشکلات و ایرادات آن را در صحن علنی شورای شهر مطرح کنند یا با رسانه‌های همگانی در میان بگذارند، چون اعضای پارلمان پایتخت از سوی مردم به عنوان نمایندگان شهر انتخاب شده‌اند تا اجازه هدر رفت منابع مالی و ملی را ندهند تا بتوانیم پایتخت را آنگونه که شایسته است اداره کنیم.
