بورس در چه وضعيتي قرار دارد؟ اين پرسش اين روزها بيشترين فراواني در ميان پرسش‌هاي مطرح شده دارد. اغلب اقشار مردم مي‌خواهند بدانند در بورس كشور چه خبر است تا مبتني بر آن تصويري از دورنماي اقتصادي و نظم و نظامات بازارها به دست آورند.

نمي‌توان انكار كرد كه اوضاع سياسي منطقه بعد از ترور هنيه تغيير كرد و اسراييل مرتبا در حال تحريك ايران است و خط قرمزهاي ايران را يكي پس از ديگري زير پا مي‌گذارد. چند ماه است كه انگار تلاش‌هاي ديپلماتيك بي‌پاسخ مانده و سخنراني رييس‌جمهورمان در سازمان ملل نيز تاثير لازم را در پايان جنايات اسراييل نداشت.

اقتصاد ايران نيازمند رويكرد تازه در همه وجوه و شؤون خود است؛ چرا كه معادلات بسياري در اقتصاد وجود دارد كه بايد حل و فصل شوند. اين وظيفه دولت چهاردهم و تركيب اقتصادي دولت است كه اين ناترازي‌ها و ناهنجاري‌ها را اصلاح كند. تكليف متوليان اجرايي و مديران كشور با اقتصاد مشخص نيست. از طرفي توليد را ارج مي‌نهيم و شعار رونق توليد را مي‌دهيم. قوانين و مقررات را به اصطلاح تسهيل مي‌كنيم تا سرمايه وارد توليد شود.

 يكي از روش‌هاي اثرگذار در زمان رويارويي‌هاي نظامي، استفاده از ابزار شايعات براي تقويت نقاط ضعف و ايجاد مشكل براي نقاط قوت حريفان است. در دوران جديد هم كه رويارويي‌ها از صف‌كشي نظامي به شكل مواجهه‌هاي اقتصادي درآمده است، با استفاده از شايعه تلاش مي‌شود، نقدينگي سرگردان كشورها به جاي حوزه‌هاي مولد راهي بازارهاي سوداگرانه و غير واقعي شود.

بورس‌هاي دنيا به‌شدت در حال ريزش هستند و منفي‌هاي 30-20 درصدي در سهام شركت‌هاي بين‌المللي و كارتل‌هاي بزرگ به وفور وجود دارد. اين روند سقوط و نزول در اغلب كشورها به چشم مي‌خورد. دلايل مختلفي هم براي اين نزول برشمرده مي‌شود.

در بازارهاي توسعه‌ يافته‌ دنيا، اخبار و رويدادها و به‌طور كلي اطلاعات جديد، بلافاصله در قيمت‌ها منعكس مي‌شوند. هر خبر خوب يا بدي اثرات خاص خود را در بازارها نمايان مي‌كند.

 همايون كاتوزيان در مقاله‌اي، ايران را جامعه‌اي كوتاه‌مدت معرفي كرد. جامعه‌اي كه به همه‌چيز به شكل كوتاه‌مدت مي‌نگرد. به گواه تاريخ جامعه ايران مدام در حال تخريب و نوسازي بافت سياسي و فرهنگي و اقتصادي خودش است و به جاي اينكه به يك تنه قدرتمند دانش و ريشه اقتصادي و سياسي مشخص برسيم، در عوض به تعداد زيادي تفكر و ساختار مي‌رسيم كه مانند حلقه‌هاي كوچك يك زنجير به هم متصل هستند.

به ۱۰ اقتصاد اول دنيا كه نگاه كنيم متوجه عملكرد متوازن و همپاي اقتصاد، سياست و فرهنگ مي‌شويم. هر يك از اين مفاهيم دامنه‌ وسيع و عمق زيادي دارند، اما در جغرافياي خودشان قابل بررسي و تفسير هستند.

با پايان گرفتن انتخابات رياست‌جمهوري چهاردهم بسياري از ايرانيان به دنبال ردپاي انتخابات در نظم و نظام بازارها بودند تا متوجه شوند، سيگنال سياسي مردم چگونه در بازارها متبلور مي‌شود. تجربه ثابت كرده است كه بازارها بهترين تحليلگران تحولات عرصه‌هاي عمومي و سياسي‌اند. اگر بازارها نسبت به رخداد خاصي در حوزه سياسي واكنش مثبت نشان دهند، نشان‌دهنده اثرات مطلوب رخداد سياسي ياد شده است. در نقطه معكوس اگر بازارها نسبت به رخدادي واكنش منفي و همراه با نزول نشان دهند به معناي زيانبار بودن آن تصميم است.  

بر ديوارنوشته غمگيني در خيابان‌هاي قاهره مي‌خوانيم: «فردايي را كه هرگز نيامد، يادتان هست؟» اشاره آن به سرنوشت بهار عربي است كه زماني وعده سرنگوني حكومت‌هاي خودكامه حاكم بر خاورميانه را مي‌داد.